"Dar Julii" Tahereh Mafi + małe wyjaśnienia

Julia już wie, że tylko ona może zatrzymać Komitet Odnowy. Ale aby go pokonać, potrzebuje pomocy kogoś, komu nigdy nie potrafiła zaufać – Warnera. Podczas współpracy z nim przekona się, że nie wszystko, co wie o nim i o Adamie, jest prawdą.

Po przeczytaniu dwóch poprzednich części czekałam z utęsknieniem na poznanie dalszych losów Julii i reszty bohaterów. Kiedy wreszcie dostałam "Dotyk..." w swoje ręce byłam w niebo wzięta! Niestety mój zachwyt opadł w trakcie czytania...

Na samym początku mówię (tak, żeby nie było żadnych nieporozumień), książka nie była zła, ale po prostu poprzednie części bardziej przypadły mi do gustu. 

Jednym z powodów takiej, a nie innej mojej opinii, jest zbyt głębokie zajmowanie się emocjami i uczuciami bohaterów, a zwłaszcza Julii, Adama i Warnera. Przez ponad połowę historii miałam wrażenie, że walka z Komitetem Odnowy zeszła na dalszy plan. Naczelny Anderson (naczelny - trochę kojarzy mi się to z małpą ^^) przybył do sektora 45? Spokojnie, mamy jeszcze wystarczająco dużo czasu, żeby prawie się pozabijać, albo spędzić upojną noc!

Do tego aroganckie zachowanie Adama. Jeśli mam być szczera, to znienawidziłam go w tej książce. Zachowywał się jak stara, zrzędliwa BABA. Traktował Julię trochę jak zabawkę w przedszkolu. Myślał, że wolno mu zwyzywać i wyrzucić dziewczynę na bróg? Trochę się pomylił... od tej pory zaczęłam bardziej zwracać uwagę na Warnera (tak, przyznaję się, teraz jestem #TeamWarner) 

Nie jestem jednak aż taka zła i znalazłam również kilka dobrych stron tej powieści. Mianowicie, zmiana, jaką przeszła Julia była wręcz niesamowita! Z cichej i wystraszonej dziewczynki stała się charyzmatyczną i wojowniczą kobietą. Przestała użalać się nad sobą i swoim ciężkim losem. Przestała się bać kontaktu i zaufania wobec innych ludzi. 

Niezmienne pozostały tylko i wyłącznie moje uczucia do James'a i Kenji'ego. Kocham, kocham i jeszcze raz kocham! Czasem miałam wrażenie, że są dwoma promykami w ciemności. Wszyscy poważni, wszyscy pogrążeni w smutku po utracie Punktu Omega. Ci dwaj panowie potrafili wywołać uśmiech na twarzach pozostałych i nie raz na mojej. Pokochałam ich od pierwszej części. 

Cała książka, jak już wcześniej wspominałam, nie była zła. Jednak brakowało mi w niej akcji. Walka z Naczelnym opisana była w dwóch, góra trzech rozdziałach z ponad siedemdziesięciu. Reszta to krótkie treningi, kłótnie, wyznawanie miłości itp. Koniec końców, stwierdziłam, że czytałam już gorsze książki, więc ostatecznie moja ocena nie będzie aż tak niska. Mimo niewypału w postaci ostatniej książki bardzo polubiłam autorkę i trudno było mi się z nią rozstać.

Moja ocena: 8/10

---Sara Gray---

Dzisiejszy post jest trochę krótszy, ale chciałam Wam coś oznajmić. Ostatnio bardzo zaniedbałam swojego bloga jak i komentowanie Waszych postów. Chciałabym Was za to bardzo, ale to bardzo przeprosić. Jesteśmy w trakcie ostatniego tygodnia nauki, więc w szkole niemiłosiernie piłują. Do tego doszły moje problemy w domu i kompletnie nie znalazłam czasu na czytanie i prowadzenie bloga. Chciałabym również zapewnić Was, że wszystko zaczyna wracać do normy, więc następna recenzja pojawi się już w przyszły tygodniu. Mam nadzieję, że mi wybaczycie moje zaniedbanie. Jeszcze raz bardzo przepraszam!

Ktoś ma może ochotę zgadnąć, co teraz czytam? Zapraszam na naszego Facebook'a!