"Mechaniczny Książę " Cassandra Clare

W magicznym podziemnym świecie wiktoriańskiego Londynu Tessa znalazła bezpieczne schronienie u Nocnych Łowców. Jednakże bezpieczeństwo okazuje się nietrwałe, kiedy grupa podstępnych członków Clave zaczyna spiskować, żeby odsunąć jej protektorkę Charlotte od kierowania Instytutem.
Gdyby Charlotte straciła stanowisko, Tessa znalazłaby się na ulicy… jako łatwa zdobycz dla Mistrza, który chce wykorzystać jej moc do własnych celów. Z pomocą przystojnego i autodestrukcyjnego Willa oraz zakochanego w niej Jema Tessa odkrywa, że wojna Mistrza z Nocnymi Łowcami wynika z osobistych pobudek. Mistrz obwinia ich o spowodowanie tragedii, która zniszczyła mu życie. Żeby poznać tajemnice przeszłości, cała trójka odbywa podróże do mglistego Yorkshire, do rezydencji, w której kryją się nieopisane okropieństwa; do londyńskich slumsów i zaczarowanej sali balowej, gdzie Tessa odkrywa, że prawda o jej pochodzeniu jest bardziej złowieszcza, niż przypuszczała.
Kiedy troje przyjaciół spotyka mechanicznego demona, który przekazuje Willowi ostrzeżenie, uświadamiają sobie oni, że Mistrz wie o każdym ich kroku… i że ktoś ich zdradził. Tessa zaczyna zdawać sobie sprawę, że jej serce bije coraz mocniej dla Jema, choć nadal dręczy ją tęsknota za Willem, mimo jego mrocznych nastrojów. Coś jednak zmienia się w Willu, kruszeje mur, który wokół siebie zbudował. Czy odnalezienie Mistrza uwolni Willa od sekretów i da Tessie odpowiedzi na pytania, kim jest i dlaczego się urodziła? Kiedy poszukiwania Mistrza i prawdy narażają przyjaciół na niebezpieczeństwo, Tessa odkrywa, że połączenie miłości i kłamstw może zdeprawować nawet najczystsze serce.


Nienawidzę Cassandry Clare. Po prostu nienawidzę. Czemu ona musi tak dobrze pisać?! Dlaczego nie może być przeciętną pisarką, która nie trzyma czytelnika w niepewności do ostatniego tomu i tworzy proste relacje między bohaterami? DLACZEGO SIĘ PYTAM? A tak całkiem serio, to chyba właśnie za to wszyscy ją kochamy.

Jak to było w "Darach Anioła", w drugim tomie nic się nie wyjaśniło! Ani pochodzenie Tessy, ani jej uczucia (co czasem nie irytowało). Clare zlitowała się nade mną i zdradziła powody nieciekawego (chociaż mi się ono bardzo podobało) zachowania Willa. Przyznam szczerze, że czytałam jego historię z dzieciństwa dwa albo trzy razy (nie pamiętam już dokładnie), bo nie byłam pewna, czy dobrze zrozumiałam. Możecie wyobrazić sobie minę mojej mamy, kiedy zobaczyła mnie siedzącą na fotelu z szeroko otwartymi oczami i uśmiechem na ustach a'la "ktoś mnie tu chyba wkręca". Myślałam, że już nic mnie później nie zaskoczy, a jednak. Kiedy to całe zamieszanie się wyjaśniło... to dopiero była mina!

"Mechaniczny Książę" wprowadza Nas do trójkąta Will - Tessa - Jem, co nieszczególnie mi się spodobało, nie jestem wielką fanką takich sytuacji. Dla mnie wybór był prosty, dla Tessy niestety nie i męczyła się z nim przez cały czas. Rozterki typu "Którego z nich wybrać?", "Za którym bardziej tęsknię?" itp strasznie mnie irytują, a niestety pojawiają się dość często w powieści Clare. Raz obściskuje się z jednym, żeby za chwilę wpaść w ramiona drugiego. Jeśli jesteśmy już przy wątku miłosnym to przyznam, że w pewnym momencie książka po prostu wypadła mi z rąk ze zdziwienia. W życiu nie spodziewałabym się czegoś takiego! Zdążyłam tylko usłyszeć, jak moje serce skacze na główkę i roztrzaskuje się o skały.

Na szczęście akcja skupiała się głównie na poszukiwaniach Mortmaina, wypędzaniu szpiegów z instytutu i walce z automatami. Gdzieś w połowie książki przestałam zwracać uwagę na powtarzające się nazwiska i podobieństwa do bohaterów "Darów Anioła". W "Mechanicznym Księciu" znalazłam nawet kilka cytatów, które tak bardzo mi się spodobały, że musiałam je zapisać, czego nigdy wcześniej nie robiłam (to chyba świadczy o wielkości Cassandry Clare i jej władzy nade mną). Coraz to nowe zagadki i intrygi nie pozwalały mi się nudzić.


Czytając "Dary Anioła" oceniłam drugi tom nieco niżej niż pierwszy. Z "Diabelskimi Maszynami" jest na odwrót. "Mechaniczny Książę" podobał mi się bardziej niż "Mechaniczny Anioł" i, mimo zawiłej relacji Will - Tessa - Jem, postanowiłam ocenić tę książką wyżej niż poprzedniczkę. 

Moja ocena: 10/10

---Sara Gray---